سپر در سپر گیل مشکین کله
خروشـان همـه چون هـژیر یله
«اسدی»
همه گیل مردان چو شیر یله
ابا طوق زرین و مشکین کله
«فردوسی»
چو شب گیل شد در گلیم سیاه
ورا زرد گیــلی ســپر گشـت مـاه
«اسدی»
زِ گیل و زِ دیـلم بیــامد سپـاه
همی گرد لشگر برآمد به ماه
«فردوسی»
ز قزوین در زمین دیلمـان شد / درفــش نــام او بــر آسمــان شـــد
زمین دیلمـــان جایی محکــم / بدو هست لشگری از گیل و دیلم
بتازی گر به ایشان ناوک انداز / زننــــد از دور مـــــردم را بــــه آواز
«فخرالدین اسعد گرگانی»
پس آنگه پای بر گیلی بیفشرد
زراه گیلکــان لشـــگر به در بـرد
«نظامی»
همه مــرزبانــان زریـــن کمـــر
بلوچی و گیلی به زرین سپر
«فردوسی»
چو رهوار گیلیم از این پل گذشت
به گیــــلان ندارم ســر بازگشـــت
«نظامی»
سیاووش سپر خواست گیلی چهار
دو جــوشــــن دگـــر ز آهـــــن آبــدار
«فردوسی»
بــفرمـــــــــود روزبانــــان در
برفتند و با تیغ و گیلی سپر
«فردوسی»
سپر های گیلی به پیش انـدرون
همی از جگرشان بجوشید خون
«فردوسی»
همه برگشان پهن و زرنگارگون
ز گیلی سپــرها به پهنـــا فزون
«اسدی»
سپاهی بیامد ز هر کشوری
ز گیلان و از دیلمان لشـگری
«فردوسی»
آمار مطالب
آمار کاربران
آمار بازديد